آنکه دل بگسلد از هر دو جهان، درویش است

آنکه بگذشت ز پیدا و نهان، درویش است

خرقه و خانقه از مذهب رندان دور است

آنکه دوری کند از این و از آن، درویش است

نیست درویش که دارد کله درویشی

آنکه نادیده کلاه و سر و جان، درویش است

حلقه ذکر میارای که ذاکر، یار است

آنکه ذاکر بشناسد به عیان، درویش است

هر که در جمع کسان دعوی درویشی کرد

به حقیقت، نه که با ورد زبان، درویش است

صوفی‏ای کو به هوای دل خود شد درویش

بنده همت خویش است، چسان درویش است؟